Ελληνικά
EnglishHomepage Slider
Είστε εδώ
Διαχείριση των αποβλήτων τηγανελαίων
Ένα άλλο θέμα αφορά στη διαχείριση του αποβλήτου τηγανελαίου.
Τα χρησιμοποιημένα βρώσιμα λίπη και έλαια (π.χ. τα τηγανέλαια) αποτελούν απόβλητα, οπότε πρέπει να αντιμετωπίζονται στη βάση της υποχρέωσης «ο ρυπαίνων να πληρώνει». Όμως, η παραγωγή και η διάθεση του βιοντίζελ για κίνηση έχει δημιουργήσει την εξής στρέβλωση:
Αρχικά, τα απόβλητα τηγανέλαια και ζωικά λίπη απορρίπτονταν από τις ταβέρνες, τα εστιατόρια και γενικότερα από τις μονάδες εστίασης, με αποτέλεσμα να μολύνεται ο υδροφόρος ορίζοντας. Το ίδιο γίνεται με τα τηγανέλαια από τα νοικοκυριά. Το ίδιο γίνεται και με τα απόβλητα των μονάδων εστίασης μέσω λιποσυλλεκτών ή χωρίς αυτούς.
Μετά ήρθε η παραγωγή του βιοντίζελ. Στην αρχή οι μονάδες παραγωγής χρησιμοποιούσαν ως πρώτες ύλες τα πανάκριβα εξευγενισμένα ή εξουδετερωμένα φυτικά έλαια και ζωικά λίπη. Έτσι, το κόστος του παραγόμενου βιοντίζελ ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κόστος του συμβατικού ντίζελ. Όμως, το βιοντίζελ είναι ανανεώσιμο καύσιμο και άρα δεν πρέπει να έχει τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης που πρέπει να έχει το συμβατικό ντίζελ. Αυτό είχαμε καταφέρει να περάσει στη νομοθεσία μας, όταν για πρώτη φορά (το 2005) νομοθετούσε και η χώρα μας για την παραγωγή και τη διάθεση του βιοντίζελ ως πρόσθετο στο ντίζελ κίνησης. Τότε είχαμε καταφέρει, ως οι πρώτοι επιστήμονες στη χώρα μας που ερευνήσαμε, μαζί με τον καθηγητή κ. Νίκο Παπαγιαννάκο στο ΕΜΠ, το βιοντίζελ και όλες τις σχετικές παραμέτρους, να περάσουν και άλλες διατάξεις που αφορούσαν στην παραγωγή βιοντίζελ αποκλειστικά από ελληνικές πρώτες ύλες, τη δυνατότητα διάθεσης του Β100, τη δυνατότητα να παράγεται βιοντίζελ και από μία ΕΠΕ ή από έναν Αγροτικό Συνεταιρισμό ή από μία ομάδα αγροτών κ.ά.. Ο μηδενικός ΕΦΚ για το βιοντίζελ επέτρεπε σε ένα εργοστάσιο παραγωγής να παράγει βιοντίζελ με ένα θεμιτό κέρδος και να διαθέτει στα διυλιστήρια ένα προϊόν ακριβότερο μεν του συμβατικού ντίζελ, αλλά με τελική τιμή για τον καταναλωτή κοντά στην τιμή του συμβατικού ντίζελ. Όμως, οι παραγωγοί του βιοντίζελ απαιτούσαν και πετύχαιναν πολύ μεγαλύτερες τιμές πώλησης του βιοντίζελ στα διυλιστήρια (με πρόσχημα τις ακριβές πρώτες ύλες), οπότε εκμεταλλευόμενοι τον μηδενικό ΕΦΚ και το μικρό ποσοστό του βιοντίζελ στο ντίζελ κίνησης (οπότε ο καταναλωτής δεν θα καταλάβαινε την τελική υψηλή τιμή του βιοντίζελ) κέρδιζαν πάρα πολλά χρήματα.
Στη συνέχεια, τα εργοστάσια παραγωγής βιοντίζελ, στην προσπάθειά τους να αυξήσουν τα κέρδη τους, στράφηκαν στα απόβλητα βρώσιμα λίπη και λάδια (κυρίως στα τηγανέλαια), τα οποία μέχρι τότε είχαν ή έπρεπε να έχουν αρνητικό κόστος σε σχέση με το πολύ μεγάλο θετικό κόστος των εξευγενισμένων φυτικών ελαίων και ζωικών λιπών. Δυστυχώς, κάποια στιγμή δόθηκε τιμή στα απόβλητα τηγανέλαια (η πρώτη τιμή ήταν 40 €/τόνο) από συγκεκριμένη εταιρεία παραγωγής βιοντίζελ, οργανώνοντας ένα δίκτυο συλλογέων, θεωρώντας ότι έτσι θα εξασφάλιζε μεγάλες ποσότητες φθηνής πρώτης ύλης έναντι των ανταγωνιστών της.
Η συνέχεια ήταν ανεξέλεγκτη. Οι τιμές των αποβλήτων τηγανελαίων διαρκώς αυξάνονταν (δηλαδή οι συλλογείς έδιναν όλο και περισσότερα χρήματα στις μονάδες εστίασης), με αποτέλεσμα οι παραγωγοί του βιοντίζελ να απαιτούν όλο και μεγαλύτερη τιμή πώλησης του βιοντίζελ στα διυλιστήρια, παρόλο που τα κέρδη τους ήταν ήδη πολύ μεγάλα (πάνω από 300 €/τόνο βιοντίζελ), τα οποία για κάποιους παραγωγούς που είχαν ξεκινήσει τη χρήση τηγανελαίων γίνονταν τεράστια (πάνω από 600 €/τόνο βιοντίζελ).
Μετά από 2 περίπου χρόνια από την ψήφιση του πρώτου νόμου (δηλαδή 2 χρόνια μετά τον Νοέμβριο του 2005) αποφασίστηκε το βιοντίζελ να αποκτήσει τον ίδιο ΕΦΚ με αυτόν του συμβατικού ντίζελ (!). Και αντί αυτό να περιορίσει τα τεράστια κέρδη των παραγωγών βιοντίζελ, ο ΕΦΚ προστέθηκε στις ήδη υψηλές τιμές πώλησης του βιοντίζελ στα διυλιστήρια.
Οι συλλογείς των τηγανελαίων και άρα οι προμηθευτές των παραγωγών βιοντίζελ με φθηνές πρώτες ύλες έπρεπε να μπουν στον χορό του τεράστιου κέρδους (πάντα σε βάρος του τελικού καταναλωτή) και να αποκομίσουν ένα μέρος από το κέρδος αυτό. Με τη σειρά τους οι μονάδες εστίασης άρχισαν να ζητούν ένα μέρος από την πίττα του κέρδους αυτού.
Σήμερα οι μονάδες εστίασης, αυτές που έχουν μπει στο νόημα, ζητούν ακόμα και 650 €/τόνο αποβλήτου τηγανελαίου (!) από έναν μικρό συλλογέα, ο οποίος μεταπουλά το τηγανέλαιο σε έναν μεγάλο συλλογέα π.χ. στα 730 €/τόνο, ο οποίος μεταπουλά το τηγανέλαιο αυτό στον παραγωγό βιοντίζελ στην τιμή των 800 €/τόνο ή ραφιναρισμένο π.χ. στην τιμή των 930 €/τόνο. Η τελική τιμή πώλησης του εξευγενισμένου τηγανελαίου στον παραγωγό βιοντίζελ καθορίζεται να είναι λίγο μικρότερη από τη χρηματιστηριακή τιμή του εξευγενισμένου φυτικού ελαίου, η οποία, συνεπώς, καθορίζει και τις προηγούμενες τιμές, έτσι ώστε ο κάθε ενδιάμεσος να κερδίζει περίπου 50 €/τόνο αποβλήτου τηγανελαίου.
Ο παραγωγός βιοντίζελ μετατρέπει το τηγανέλαιο σε βιοντίζελ με ένα μέσο κόστος της τάξης των 100 €/τόνο βιοντίζελ (για τις μεγάλες μονάδες) ή των 200 €/τόνο βιοντίζελ (για τις μικρές μονάδες) και διαθέτει το βιοντίζελ στα διυλιστήρια σε τιμές μεγαλύτερες των 1450 €/τόνο. Συνεπώς, ένας παραγωγός βιοντίζελ κερδίζει τουλάχιστον 300 €/τόνο βιοντίζελ. Στην τιμή αυτή προστίθεται ο ΕΦΚ, ο ΦΠΑ, το κέρδος των διυλιστηρίων από τη διαχείριση του βιοντίζελ, η οποία γίνεται μόνο σε αυτά (ελλείψει ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους που θα επέτρεπαν να γίνεται η ανάμιξη και η εν γένει διαχείριση του βιοντίζελ και από άλλους), τα κέρδη των διανομέων και των πρατηρίων, οπότε η τελική τιμή του βιοντίζελ για τον καταναλωτή ξεπερνά τα 2.000 €/τόνο. Βέβαια, το βιοντίζελ περιέχεται στο ντίζελ κίνησης σε ένα πολύ μικρό ποσοστό (μικρότερο του 6%), οπότε ο καταναλωτής δεν αντιλαμβάνεται τίποτα από τα παραπάνω, τα διυλιστήρια δεν χάνουν σοβαρό ποσοστό από το προϊόν τους, οι εταιρείες παραγωγής και εμπορίας βιοντίζελ κερδίζουν τεράστια ποσά, οι συλλογείς τηγανελαίων κερδίζουν κάποια χρήματα αλλά με παράνομους τρόπους και οι μονάδες εστίασης, αντί να κερδίζουν μόνο από τη δουλειά τους, κερδίζουν χρήματα και από τις ύλες που αποβάλλουν (!).
Όμως, το βιοντίζελ καταρχήν πρέπει να χρησιμοποιείται ως εναλλακτικό καύσιμο θέρμανσης της κοινωνίας, με προτεραιότητα τη θέρμανση σχολείων, γυμναστηρίων και άλλων χώρων.
Οι απόβλητες και υπολειμματικές ελαιούχες ύλες, όπως όλες οι απόβλητες και υπολειμματικές οργανικές ύλες, περιέχουν ενέργεια η οποία πρέπει και μπορεί να αποδοθεί στην κοινωνία. Οι απόβλητες ελαιούχες ύλες μπορούν να ζεστάνουν τα παιδιά στα σχολεία, τους αθλούμενους και γενικότερα τον κόσμο, στους ήδη υπάρχοντες καυστήρες πετρελαίου, αφού πρώτα μετατραπούν σε βιοντίζελ, το οποίο πρέπει και μπορεί να είναι πολύ φθηνότερο του συμβατικού ντίζελ. Το βιοντίζελ έχει θερμογόνο δύναμη κατά 6% μικρότερη αυτής του συμβατικού ντίζελ, αλλά μεγαλύτερη λιπαντική ικανότητα από αυτό. Στο site της AGROENERGY μπορεί να δει κανείς τις ιδιότητες και πολλά άλλα θέματα που αφορούν στο βιοντίζελ.
Για να εξασφαλιστεί φθηνό βιοντίζελ πρέπει, καταρχήν, να εξασφαλιστεί η δυνατότητα υποκατάστασης μέρους του συμβατικού πετρελαίου με αυτό.
Στην Ελλάδα απορρίπτονται ετησίως περισσότεροι από 400.000 τόνοι αποβλήτου τηγανελαίου και ζωικού λίπους. Από αυτούς προσβάσιμοι αυτή τη στιγμή είναι μόνο 30.000 - 40.000 τόνοι. Οι υπόλοιποι απορρίπτονται από τα νοικοκυριά.
Η ποσότητα του αποβλήτου τηγανελαίου και ζωικού λίπους ισοδυναμεί με το 15% του πετρελαίου θέρμανσης που διατέθηκε το 2012.
Καταλαβαίνει κανείς, ότι με ένα πρόγραμμα συλλογής του τηγανελαίου από τα νοικοκυριά μέσω χώρων μαζικής συλλογής, όπως είναι τα σχολεία, τα γυμναστήρια και άλλοι χώροι, μπορεί να εξασφαλιστεί η ποσότητα του βιοντίζελ που απαιτείται για τη θέρμανση όλων των σχολείων της χώρας μας. Αλλά και στην περίπτωση που δεν εξασφαλιστεί όλη η ποσότητα που απαιτείται, μπορούμε να διαθέσουμε στα σχολεία το Β50 (καύσιμο μίγμα ντίζελ με βιοντίζελ 50%).
Για να διατεθεί, όμως, φθηνό καύσιμο θέρμανσης στα σχολεία, τα γυμναστήρια κ.ά. πρέπει να συμβούν τα εξής:
Α) Να αποφασιστεί με νομοθετική ρύθμιση ο μηδενισμός της τιμής κτήσης του τηγανελαίου από τους χώρους εστίασης. Η άδεια του εστιατορίου πρέπει να απαιτεί και μία σύμβαση του χλωρου εστίασης με μία εταιρεία που θα παραλαμβάνει το απόβλητο τηγανέλαιο σε μηδενική τιμή.
Β) Να αποφασιστεί με νομοθετική ρύθμιση το κόστος (για τον εστιάτορα) του αποβλήτου των λιποσυλλεκτών από τους χώρους εστίασης.
Γ) Να καθοριστεί μία μέγιστη τιμή κτήσης του τηγανελαίου από τους παραγωγούς βιοντίζελ, ανάλογα με την ποιότητα του τηγανελαίου.
Δ) Το παραγόμενο από τα τηγανέλαια και ζωικά λίπη βιοντίζελ να οδηγείται μόνο για θέρμανση.
Ε) Το παραγόμενο από τα τηγανέλαια και ζωικά λίπη βιοντίζελ να μην έχει ΕΦΚ.
ΣΤ) Να δημιουργηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί των μονάδων παραγωγής βιοντίζελ, των διαδικασιών παραγωγής, των διαδικασιών ανάμιξης με το συμβατικό ντίζελ, της διάθεσης του μίγματος για τη θέρμανση και όχι για κίνηση και άλλα.
Η AGROENERGY μπορεί να βοηθήσει προς όλες τις κατευθύνσεις, να μελετήσει τις λεπτομέρειες και να προτείνει συγκεκριμένους τρόπους εφαρμογής της καλύτερης πολιτικής εξασφάλισης ανανεώσιμης και φθηνής ενέργειας για την κοινωνία.
Undefined
Page Back
Κατασκευή Ιστοσελίδων GIM Greek Internet Marketing