Κάθετη παραγωγή βιοντίζελ από ενεργειακές καλλιέργειες

Η παραγωγή των βιοκαυσίμων πρέπει να στηρίζεται σε επιχειρηματικά μοντέλα κάθετης αξιοποίησης της βιομάζας, κυρίως της απόβλητης και υπολειμματικής, καθώς και εκείνης που θα προέρχεται από εκτάσεις που θα καλλιεργούνται για ενεργειακούς σκοπούς, στα πλαίσια μιας ισορροπημένης εκμετάλλευσης των αγροτικών δυνατοτήτων για διατροφή (ανθρώπων και ζώων) και παραγωγή ενέργειας.

Το παραγόμενο λάδι ραφινάρεται (εξευγενίζεται) και οδηγείται στη μονάδα παραγωγής του βιοντίζελ, όπου μετατρέπεται σε βιοντίζελ, ενώ η γλυκερίνη (παραπροϊόν) μπορεί να αξιοποιηθεί, π.χ. ως πηγή παραγωγής ενέργειας.

Το βιοντίζελ πιστοποιείται και οδηγείται στα διυλιστήρια για ανάμιξη με το συμβατικό ντίζελ και προώθηση του μίγματος στην κίνηση. Εναλλακτικά, το βιοντίζελ μπορεί, πλέον, να χρησιμοποιηθεί για θέρμανση και ηλεκτροπαραγωγή, αυτούσιο ή σε μίγματα με το συμβατικό ντίζελ.

Το ξυλώδες τμήμα του φυτού μπορεί να αξιοποιηθεί από την εταιρεία ως πηγή παραγωγής θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας.

 

 

Τα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη που απορρέουν από την επιχειρηματική αυτή δράση είναι πολλά.

Δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, τόσο στα πλαίσια της παραγωγικής διαδικασίας του εργοστασίου όσο και στη γενικότερη διαχείριση των παραγόμενων προϊόντων. Η πρώτη ύλη παράγεται σε τοπικό επίπεδο, ενισχύοντας έτσι την αγροτική οικονομία και κατ' επέκταση την οικονομία της περιοχής. Οι αγρότες μπορούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία αυτή ώστε νέες ή ήδη υπάρχουσες καλλιέργειες να χαρακτηριστούν ενεργειακές.

Τα βιοκαύσιμα μπορούν να αποτελέσουν ένα όχημα εναλλακτικής αγροτικής πολιτικής για καινούργιες καλλιέργειες, οι οποίες μπορούν να γίνουν πολύ πιο αποδοτικές για τον αγρότη. Παράλληλα, οι ενεργειακές καλλιέργειες απαιτούν χαμηλότερα επίπεδα λίπανσης και μειωμένη χρήση φυτοφαρμάκων, με συνέπεια την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των ίδιων των αγροτών.

Στην Ελλάδα, κλασσικά φυτά όπως ο καπνός και το βαμβάκι, στα οποία στηριζόταν έως τώρα η αγροτική δράση σε μεγάλο βαθμό, πρέπει να μειωθούν δραστικά. Στη θέση τους μπορούν να καλλιεργηθούν φυτά που είναι σε θέση να δώσουν μεγαλύτερο εισόδημα στον αγρότη, χωρίς την ανάγκη της επιδότησης, με την προϋπόθεση, όμως, ότι ολόκληρο το φυτό θα οδηγείται σε ενεργειακή χρήση, στα πλαίσια κάθετης επιχειρηματικής δράσης όπου πρέπει και μπορεί να συμμετέχει ο ίδιος ο αγρότης.

Ο ηλίανθος, η ελαιοκράμβη, η σόγια και άλλα ελαιούχα φυτά, με μεγάλη στρεμματική απόδοση σε σπόρο και μεγάλη περιεκτικότητα του σπόρου σε λάδι, αποτελούν μία καλή εναλλακτική λύση για την παραγωγή βιοντίζελ από ενεργειακά φυτά, ιδίως σε περιοχές όπου η ποιότητα των χωραφιών και οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούν ιδιαίτερα την ανάπτυξη και απόδοση των φυτών αυτών.

Η πίτα, που απομένει από τον σπόρο, αποτελεί άριστη ζωοτροφή. Έτσι, μπορούν να αναπτυχθούν και κτηνοτροφικές μονάδες στην περιοχή του εργοστασίου, αφού εκτός των άλλων θα έχουν τη δυνατότητα να προμηθεύονται φτηνότερη ζωοτροφή, που θα είναι και καλύτερη, ιδίως αν προέρχεται από μη μεταλλαγμένες πρώτες ύλες, κάτι που μπορεί να εξασφαλιστεί αφού ο ελαιούχος σπόρος θα παράγεται σε τοπικό επίπεδο.

Από τα απόβλητα των κτηνοτροφικών μονάδων μπορεί να παραχθεί βιοαέριο, ικανό να καλύψει ενεργειακές ανάγκες του εργοστασίου.

Το ξυλώδες τμήμα του φυτού (στερεή βιομάζα) μπορεί να οδηγηθεί για την παραγωγή στερεών βιοκαυσίμων και ενέργειας (θερμικής και ηλεκτρικής) από το ίδιο το εργοστάσιο αλλά και από άλλες μονάδες παραγωγής ή/και κατανάλωσης ενέργειας.

Εκτός από τα υπολείμματα των γεωργικών καλλιεργειών και της επεξεργασίας γεωργικών προϊόντων, αξιόλογη στερεή βιομάζα αποτελούν και τα υπολείμματα των δασικών καλλιεργειών, καθώς και τα υπολείμματα της συγκομιδής ελαιόδεντρων αλλά και εσπεριδοειδών.

Η αξιοποίηση όλων αυτών των υπολειμμάτων για την παραγωγή ενέργειας συνεπάγεται διπλό όφελος για τον παραγωγό: Τον απαλλάσσει από τα μεγάλα προβλήματα που προκαλούν στα χωράφια όταν μένουν και σαπίζουν σε αυτά και επιπλέον ωφελείται οικονομικά από τη μετατροπή τους σε ενέργεια. Η επιχειρηματική αυτή δράση της εκμετάλλευσης ολόκληρης της βιομάζας που θα προέρχεται από τις καλλιεργούμενες εκτάσεις και όχι μόνο, στα πλαίσια ενός βιοδιυλιστηρίου που μπορεί να αναπτυχθεί για τον σκοπό αυτόν σε κάθε περιοχή της χώρας μας, με την ουσιαστική συμμετοχή και των αγροτών, αποτελεί ένα πρότυπο επιχειρηματικό μοντέλο, ικανό να οδηγήσει την τοπική κοινωνία σε οικονομική και κοινωνική άνθηση.

Ταυτόχρονα με την εγκατάσταση του εργοστασίου, η επιχείρηση πρέπει να σχεδιάσει και να πραγματοποιήσει καλλιεργητικά πειράματα, με επιστημονική μεθοδολογία και σε ευρεία έκταση, χρησιμοποιώντας πολλές ποικιλίες διαφόρων φυτών, όχι μόνο ελαιούχων, σε διάφορες περιοχές και με διάφορες καλλιεργητικές φροντίδες οι οποίες θα έχουν σχέση με τη στρεμματική απόδοση, την οικονομικότητα της καλλιέργειας αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος. Πρέπει να δοκιμαστούν εφαπτόμενες του εργοστασίου καλλιέργειες με στόχο τη μέγιστη πρόσοδο των εκτάσεων σε ετήσια βάση και τη δυνατότητα το χωράφι να εμπλουτίζεται ή να ξεκουράζεται. Η αξιολόγηση των πειραματικών δεδομένων θα οδηγήσει στα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα μετά από δύο χρόνια τουλάχιστον, οπότε και θα προταθούν τα καλλιεργητικά μοντέλα και οι ποικιλίες των φυτών που είναι κατάλληλα για κάθε περιοχή.